Åšw. Alojzy Orione

Alojzy Orione urodziÅ‚ siÄ™ 23 czerwca 1872 r. w Pontecurone (region Piemont, prowincja Alessandria - póÅ‚nocne WÅ‚ochy) jako syn Vittorio Orione i Caroliny Feltri. DzieÅ„ później zostaÅ‚ ochrzczony otrzymujÄ…c imiona Jan, Alojzy. W wieku 13 lat zostaÅ‚ przyjÄ™ty do klasztoru franciszkaÅ„skiego w Vogherze. Rok później z powodów zdrowotnych byÅ‚ zmuszony do opuszczenia zgromadzenia. W latach 1886 - 1889 byÅ‚ uczniem Å›w. Jana Bosko w Oratorium na Valdocco w Turynie.

16 października 1889 r. wstÄ…piÅ‚ do seminarium diecezjalnego w Tortonie. Jako kleryk poÅ›wiÄ™ciÅ‚ siÄ™ sÅ‚użbie bliźnim w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Å›w. Marcjana oraz w Towarzystwie Å›w. Wincentego. 3 lipca 1892 r. otworzyÅ‚ w Tortonie pierwsze oratorium dla chÅ‚opców. 15 października 1893 r. powstaÅ‚o kolegium w dzielnicy San Bernardino. 13 kwietnia 1895 r. Alojzy Orione przyjÄ…Å‚ Å›wiÄ™cenia kapÅ‚aÅ„skie. Przy tej dokonano obÅ‚óczyn szeÅ›ciu uczniów z jego kolegium. KsiÄ…dz Orione w krótkim czasie otworzyÅ‚ dom w Mornico Losana (Padwa), w Noto na Sycylii, w San Remo i w Rzymie.

WokóÅ‚ mÅ‚odego ZaÅ‚ożyciela zaczÄ™li siÄ™ gromadzić klerycy i księża, którzy pragnÄ™li żyć jego ideaÅ‚ami. Tak powstaÅ‚o MaÅ‚e DzieÅ‚o Boskiej OpatrznoÅ›ci. W 1899 r. ks. Orione zaÅ‚ożyÅ‚ zgromadzenie Pustelników Boskiej OpatrznoÅ›ci, którzy zgodnie z benedyktyÅ„skÄ… zasadÄ… "ora et labora", pracowali w koloniach rolniczych i oddawali siÄ™ ewangelizacji wsi. Ks. bp Igino Bandi, arcypasterz tortoÅ„ski, dekretem z dnia 21 marca 1903 r. uznaÅ‚ kanonicznie Synów Boskiej OpatrznoÅ›ci (kapÅ‚anów, braci zakonnych i pustelników) - którego czÅ‚onkowie skÅ‚adali Å›lub "wiernoÅ›ci Papieżowi". W pierwszych Konstytucjach z 1904 r. wÅ›ród zadaÅ„ nowego Zgromadzenia, pojawia siÄ™ nowa rola: praca na rzecz zjednoczenia podzielonego KoÅ›cioÅ‚a.

Ks. Alojzy Orione bardzo interesowaÅ‚ siÄ™ problemami pojawiajÄ…cymi siÄ™ w tym czasie: wolność i jedność KoÅ›cioÅ‚a, sprawa rzymska, chrystianizacja mas robotniczych. Z wielkim poÅ›wiÄ™ceniem niósÅ‚ pomoc ofiarom trzÄ™sienia ziemi w Reggio Calabria i w Messynie (1908 r.) oraz na Marsyce (1915 r.). Z woli papieża Piusa X zostaÅ‚ wikariuszem generalnym diecezji messyÅ„skiej przez trzy lata.
(Na zdjęciu rodzinny dom ks. Orione w Pontecurone)

29 czerwca 1915 roku powstaÅ‚o Zgromadzenie Sióstr MaÅ‚ych Misjonarek MiÅ‚osierdzia. Ks. Orione doÅ‚Ä…czyÅ‚ do nich Siostry Sakramentki Niewidome, do których przyÅ‚Ä…czyÅ‚y siÄ™ także Siostry Kontemplatywne od Jezusa Ukrzyżowanego. ZorganizowaÅ‚ Å›wieckich w stowarzyszeniu Dom Boskiej OpatrznoÅ›ci, ByÅ‚ych Wychowanków oraz PrzyjacióÅ‚. Później powstaÅ‚ OrioÅ„ski Instytut Åšwiecki i OrioÅ„ski Ruch Åšwiecki.

Po I wojnie Å›wiatowej powiÄ™kszyÅ‚a siÄ™ liczba szkóÅ‚, kolegiów, kolonii rolniczych, dzieÅ‚ charytatywnych i opiekuÅ„czych. WÅ›ród najbardziej typowych dzieÅ‚, jakie zapoczÄ…tkowaÅ‚ przyszÅ‚y ÅšwiÄ™ty, byÅ‚y MaÅ‚e Cottolenga, przeznaczone dla najbardziej cierpiÄ…cych i opuszczonych, które powstawaÅ‚y na peryferiach wielkich miast.

Pierwsi misjonarze zostali wysÅ‚ani w 1913 r. - do Brazylii, nastÄ™pnie do Argentyny i Urugwaju (1921), Palestyny (1921), Polski (1923), Rodos (1925), USA (1934), Anglii (1935) i Albanii (1936). Ks. Orione podróżowaÅ‚ także do krajów Ameryki PoÅ‚udniowej. W latach 1921 - 1922 i 1934 - 1937, odbyÅ‚ dwie podróże misyjne do: Argentyny, Brazylii, Urugwaju, docierajÄ…c aż do Chile. Nigdy nie udaÅ‚o siÄ™ odwiedzić Polski.

(Na zdjÄ™ciu pokój ks. Orione w Tortonie z polskÄ… flagÄ… na Å›cianie.)

CieszyÅ‚ siÄ™ osobistym szacunkiem papieży oraz najwyższych wÅ‚adz Stolicy Apostolskiej, która powierzaÅ‚a mu wiele zadaÅ„ w celu rozwiÄ…zania problemów, zarówno wewnÄ…trz KoÅ›cioÅ‚a, jak i w relacjach ze spoÅ‚ecznoÅ›ciÄ… Å›wieckÄ…. ByÅ‚ kaznodziejÄ…, spowiednikiem, organizatorem pielgrzymek, misji, procesji, żywych szopek. ByÅ‚ wielkim czcicielem Matki Bożej. DziÄ™ki pracy fizycznej swoich kleryków wybudowaÅ‚ sanktuaria Matki Bożej CzuwajÄ…cej w Tortonie oraz Matki Bożej Caravaggio w Fumo.

KsiÄ…dz Orione w szczególny sposób upodobaÅ‚ sobie PolskÄ™ i Polaków. We wrzeÅ›niu 1939 r. w czasie agresji hitlerowskiej na nasz kraj, publicznie caÅ‚owaÅ‚ polskÄ… flagÄ™, którÄ… zawiesiÅ‚ w swoim pokoju (wisi tam do chwili obecnej).

"Nie poÅ›ród palm chcÄ™ żyć i umierać, ale poÅ›ród ubogich, którzy sÄ… Jezusem Chrystusem" - mawiaÅ‚ ks. Orione. Jednak zimÄ… 1940 r., w celach zdrowotnych, musiaÅ‚ udać siÄ™ do San Remo. ZmarÅ‚ 12 marca 1940 r., wypowiadajÄ…c sÅ‚owa: Jezu - IdÄ™! CiaÅ‚o ZaÅ‚ożyciela zachowaÅ‚o siÄ™ od rozkÅ‚adu, zostaÅ‚o ekshumowane w 1965 r. i uroczyÅ›cie umieszczone w sanktuarium Matki Bożej CzuwajÄ…cej w Tortonie (na zdjÄ™ciu).

Cztery gÅ‚ówne miÅ‚oÅ›ci ks. Orione: Jezus, Maryja, Papież i Dusze - dla nich poÅ›wiÄ™ciÅ‚ swoje życie, zgodnie ze swoim zawoÅ‚aniem: "CzyÅ„cie dobrze wszystkim, czyÅ„cie dobrze zawsze, źle nigdy i nikomu".

26 października 1980 r., Papież Jan PaweÅ‚ II wpisaÅ‚ ks. Orione w poczet bÅ‚ogosÅ‚awionych uznajÄ…c Jego heroizm w niesieniu Chrystusa najbardziej potrzebujÄ…cym. 16 maja 2004 r. ks. Orione zostaÅ‚ wÅ‚Ä…czony w poczet Å›wiÄ™tych. W trakcie Mszy Å›w. kanonizacyjnej Papież Jan PaweÅ‚ II przypomniaÅ‚, że "Ks. Orione dla imienia Jezusa Chrystusa poÅ›wiÄ™ciÅ‚ caÅ‚e swoje życie". WspomniaÅ‚, że posÅ‚ugÄ™ apostolskÄ… tego kapÅ‚ana naznaczyÅ‚y "cierpienia fizyczne i moralne, zmÄ™czenie, trudnoÅ›ci, przejawy niezrozumienia i przeszkody". PrzywoÅ‚ujÄ…c fragmenty jego pism, Ojciec ÅšwiÄ™ty zauważyÅ‚, że "serce tego stratega miÅ‚oÅ›ci nie miaÅ‚o granic, gdyż wypÅ‚ywaÅ‚o z miÅ‚oÅ›ci Chrystusa", dodajÄ…c, iż "ten pokorny syn brukarza gÅ‚osiÅ‚", że "Tylko miÅ‚ość zbawi Å›wiat".