Historia Parafii

Początki

Budowa świątyni pod wezwaniem Dzieciątka Jezus przy ul. Lindleya rozpoczęła się 25 lipca 1897 roku. Pierwotnie miała to być kaplica na 150 osób (dzisiejsza węższa część kościoła). Projektantem był Józef Pius Dziekoński. Świątynię oddano do użytku prawdopodobnie w roku 1902. Wkrótce kościół okazał się zbyt mały na potrzeby wiernych, dlatego zapadła decyzja o rozbudowie. Prace przerwała pierwsza wojna światowa.

Po wojnie kontynuowano prace: tylna ściana pierwotnej świątyni (która została przystosowana jako prezbiterium) została rozebrana, a w jej miejscu ustawiono balustradę do komunii św. Dobudowano trzynawowy kościół w stylu gotyckim oraz zakrystię. Budowa została ukończona w 1925 roku. Konsekracji dokonał JE kard. Aleksander Kakowski 27 września 1925 roku.

Unikalne fotografie

• W tym miejscu można obejrzeć zdjęcie z początków naszego kościoła - fotografia pochodzi prawdopodobnie z 1902 roku.

• Kolejne prezentują kompleks szpitalny wraz z kościołem: zdjęcie z początku XX wieku i podobna fotografia

• Zdjęcie z roku 1903 (źródło: fotopolska.eu).

• Doskonałe zdjęcie z 1916 roku (źródło: fotopolska.eu).

• Fotografia tuż sprzed wybuchu II wojny światowej.

• Kolejna fotografia sprzed II wojny zrobiona z ul. Lindleya. Na pierwszym planie szpital, w tle kościół Dzieciątka Jezus i podobna fotografia z tego samego okresu

• Zdjęcie ze skrzyżowania obecnej ulicy Lindleya i Koszykowej z nieistniejącą już cerkwią prawosławną.

• Zdjęcie z października 1939 roku (widać zniszczenia kościoła i szpitala po niemieckich nalotach na Warszawę). Fotografia z innego miejsca przedstawiająca Szpital Dzieciątka Jezus.

• Powojenne zdjęcie (sprzed 1956 roku), źródło (fotopolska.eu)

• Zdjęcie obelisku (który powstał w 1799 roku) znajdującego się obok wejścia do kościoła o którym można przeczytać w tym miejscu. Pod tym linkiem znajduje się historia pomnika i cmentarza przy Szpitalu Dzieciątka Jezus.

Ołtarze

W nowym kościele pojawiły się trzy ołtarze: Główny - Matki Boskiej Częstochowskiej, W nawach bocznych - po prawej stronie obraz Najświętszego Serca Jezusowego, po lewej - św. Józefa z Dzieciątkiem. Przy głównym ołtarzu zainstalowano figury przedstawiające dwóch świętych. Patrząc na ołtarz po prawej stronie umieszczona jest figura św. Franciszka Regis Kleta (męczennika i misjonarza z rodziny zakonnej św. Wincentego à Paulo) natomiast po lewej św. Wincentego à Paulo (założyciela zakonu księży lazarystów i sióstr szarytek). Siostry szarytki posługiwały w  bliskim sąsiedztwie naszego kościoła w Domu Małego Dziecka im. ks. Piotra Gabriela Boduena.

Przy ołtarzu Najświętszego Serca Jezusowego znajduje się figura św. Antoniego Padewskiego (patrona ubogich). Przy ołtarzu św. Józefa z Dzieciątkiem znajduje się figura św. Stanisława Kostki (patrona młodzieży).

 

II wojna światowa

W czasie II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony. Podczas oblężenia Warszawy, 24 września 1939 roku, została rozbita wieża, dzwony i dach. W 1941 roku po prawej stronie kościoła umieszczono, sprowadzony ze Lwowa, obraz "Miłosierdzie Boże" pędzla Stanisława Batowskiego. Natomiast w 1944 roku po lewej stronie umieszczono obraz "Niepokalane Poczęcie NMP" pędzla prof. Adolfa Hyły.

Kościół w niewielkim stopniu został odbudowany, po czym uległ ponownemu zniszczeniu podczas Powstania Warszawskiego.

Po wojnie

Po zakończeniu działań wojennych przeprowadzono rekonstrukcję wieży i przeprowadzono kapitalny remont dachu. W 1948 roku podczas rektoratu ks. Jana Szczepary zbudowano zakrystię, odbudowano wieżę i pokryto ją miedzianą blachą. W wieży wygospodarowano mieszkanie, zainstalowano organy i dzwon o wadze 300 kg. Pomiędzy kościołem a parkanem od ul. Nowogrodzkiej postawiono fundamenty pod przyszły dom mieszkalny.

W latach 50-tych władze miejskie Warszawy usiłowały świątynię zamienić na kościół garnizonowy lub kaplicę przedpogrzebową. Wysiłki spełzły na niczym dzięki staraniom ks. abp. Bronisława Dąbrowskiego, który w tym czasie był współpracownikiem sekretarza Episkopatu Polski - ks. bpa Zygmunta Choromańskiego.

Orioniści przy Lindleya i dalsze prace

Księża orioniści w kościele Dzieciątka Jezus rozpoczęli prace w 1954 roku, po likwidacji zakładu przy ul. Barskiej 4. Pierwszym pomocnikiem ks. Szczepary był ks. Józef Józefiak. Od tego momentu notuje się już stałą obecność w pracy duszpasterskiej i szpitalnej.

Pod koniec 1957 roku nadbudowano piętro nad zakrystią i uzyskano w ten sposób mieszkanie z łazienką. Dzięki rozbudowaniu korytarza uzyskano nową zakrystię, a starą przemianowano na kancelarię i przechowalnię szat liturgicznych (obecnie to pomieszczenie służy Służbie Liturgicznej). Władze miasta wydały zgodę na te prace, ponieważ szpital zabronił używać pomieszczenia na swoim terenie. W latach 1965-1967 kościół wyszedł spod administracji szpitala. Na znak, że świątynia jest również dla mieszkańców miasta, rozebrano parkan oddzielający kościół od ul. Lindleya. W latach 1970-1973 zbudowano parterowy dom o łącznej powierzchni 104 m2.

Przejęcie kościoła

Przejęcie placówki na stałe nastąpiło 9 lutego 1972 roku. Pierwszym rektorem, mianowanym przez Ks. Prowincjała Stefana Batorego, został ks. Henryk Tosik. W kolejnych dwóch latach dokończono budowę domu dla księży. Dekretem z 10 sierpnia 1974 roku Archidiecezja Warszawska zezwoliła orionistom na założenie Domu Zakonnego. Pierwszy skład osobowy był następujący: ks. Stefan Batory, ks. Jan Ochoński, ks. Janusz Bąk, ks. Karol Knera i br. Władysław Brzeziński. Dom poświęcił Dyrektor Generalny Zgromadzenia Księży Orionistów ks. Ignazio Terzi czym zainaugurował oficjalnie jego działalność. Cały czas jednak myślano o erygowaniu Parafii.

Prace budowlane

Zanim to nastąpiło, pod koniec maja 1980 roku rozpoczęto wykopy pod nowe budynki, które miały być zapleczem kościoła. W latach 1980-84 wzniesiono: plebanię, dom katechetyczny, salkę "pod kopułkami" oraz osobne mieszkanie dla kucharki. Zagospodarowanie terenu oraz projekty poszczególnych domów wykonał inż. arch. Zbigniew Zagrodzki.

Wszystkie obiekty zostały poświęcone. Najpierw część klasztorną poświęcił apb. B. Dąbrowski (20 listopada 1983 roku). A część apostolską JE kard. Józef Glemp (3 października 1985 roku).

Powstanie Parafii

Parafia została erygowana w 1986 roku, na mocy dekretu kard. J. Glempa z 25 października 1986 roku. Do nowej Parafii przyłączone zostały części parafii św. Barbary, Najświętszego Zbawiciela, św. Jakuba i Wszystkich Świętych. W tym samym dniu weszło w życie zarządzenie o nadaniu Parafii tytułu błogosławionego ks. Alojzego Orione. Oba dokumenty zostały odczytane w kościele 9 listopada 1986 roku. Pierwszym proboszczem Parafii został ks. Stanisław Pawlina.

Kolejne remonty

W kolejnych latach została poszerzona zakrystia, wykonano też bezpośrednie podziemne połączenie z plebanii do kościoła. W grudniu 1987 roku zakończono budowę dolnej kaplicy. W czerwcu 1988 roku miał miejsce remont polegający na wymianie oświetlenia w górnym kościele i wymianę posadzki. Zmieniony został także wygląd prezbiterium: zlikwidowano balustradę dla przyjmujących komunię św., a drewniane stelle zastąpiono krzesłami. Zlikwidowano ambonę, która została przerobiona na chrzcielnicę. W latach 90 - tych prowadzono prace konserwacyjne: odnowienie głównego ołtarza, malowanie wnętrza świątyni i odnowienie stacji Drogi Krzyżowej. W październiku 2001 roku przed świątynią została wymieniona nawierzchnia. W sierpniu 2002 roku został poddany renowacji obraz "Miłosierdzie Boże" a w listopadzie 2002 roku odnowiono obraz "Maryi Niepokalanej".

XXI wiek

W dniach od 21 do 28 października 2001 roku, przeżywaliśmy pierwsze w historii Parafialne Misje, które prowadził ks. Krzysztof Małachowski OS. Na pamiątkę tego wydarzenia, przed kościołem został postawiony misyjny krzyż, który ma przypominać o powołaniu chrześcijańskim. Krzyż został poświęcony ostatniego dnia misji.

W pierwszą rocznicę kanonizacji Alojzego Orione (16 maja 2005 roku) w ścianie przy bocznym ołtarzu została poświęcona tablica z relikwiami (ex corpore) Świętego. Poświęcenia dokonał J.E Ks. bp. Tadeusz Pikus. W tym dniu rozpoczęła się peregrynacja relikwii po domach w obrębie parafii. W roku 2011 relikwie zostały wymontowane ze ściany.

W grudniu 2006 roku w kościele zostały zainstalowane trzy kamery telewizyjne w celu przekazywania obrazu i dźwięku do szpitala Dzieciątka Jezus (więcej w dziale TVOrione). 11 marca 2010 roku, w przeddzień 70 rocznicy śmierci św. Alojzego Orione zostało wymienione nagłośnienie w górnym kościele. W tym samym roku wykonano kosztowny remont polegający na odsłonięciu zewnętrznych ścian, oczyszczeniu i wykonaniu izolacji przeciwwilgociowej oraz usunięciu grzybów i pleśni. Na całej powierzchni terenu plebanii została wymieniona nawierzchnia. W 2011 roku przy bocznych ołtarzach poświęcone zostały tablice ku czci Papieża Jana Pawła II (kanonizowanego w 2014 roku) oraz św. Alojzego Orione, bł. Jerzego Popiełuszki i bł. Franciszka Drzewieckiego.

Profanacja Krzyża

W Wielki Poniedziałek 2 kwietnia 2012 roku (w 7 rocznicę śmierci Papieża Jana Pawła II) nieznany sprawca podpalił krzyż, który znajduje się przy wejściu do kościoła. Od płonącego materiału w małym stopniu osmoliły się ręce i nogi figury. W niewielkim stopniu uszkodzony został również drzewiec krzyża. Po Liturgii Męki Pańskiej w trakcie, której miało miejsce ucałowanie sprofanowanego krucyfiksu, krzyż został umieszczony na swoim tradycyjnym miejscu. Obok niego wisi kartka z prośbą o modlitwę w intencji sprawcy.

Współcześnie...

W latach 2017 - 2022 miał miejsce remont elewacji kościoła. Remont polegał na konserwacji i renowacji elewacji ceglanej, konserwacji i renowacji elementów stalowych okien, renowacji obróbek blacharskich, konserwacji i renowacji tynków. Naprzemiennie do remontu zewnętrznego miał miejsce remont wnętrza świątyni. Renowacji i malowaniu poddane zostały sklepienie i wszystkie ściany. Użyta została kolorystyka z pierwotnego wyglądu kościoła (rok 1902) i zaakceptowana przez konserwatora zabytków.

Archiwum ciekawszych zdjęć z kroniki parafialnej znajduje się w tym miejscu

Proboszczowie parafii (od początku powstania):

• 1986 - 1988 Ks. Stanisław Pawlina

• 1988 - 1990 Ks. Eugeniusz Misiowiec

• 1990 - 1996 Ks. Andrzej Rapsiewicz

• 1996 - 1997 Ks. Stanisław Freicher

• 1997 - 2000 Ks. Kazimierz Ambroziak

• 2000 - 2009 Ks. Antoni Wita

• 2009 - 2012 Ks. Andrzej Anyszka

• 2012 - 2015 Ks. Robert Branicki

• 2015 -         Ks. Jarosław Gralicki

Współbracia pracujący na placówce przy ul. Lindleya:

ks. Kazimierz Ambroziak
ks. Mateusz Antoniak
ks. Andrzej Anyszka
ks. Piotr Baran
ks. Kazimierz Baranowski
ks. Stefan Batory (zm. 12.10.2005 r.)
ks. Janusz Bąk
ks. Paweł Bednarek
ks. Tadeusz Błaszczyk
br. Władysław Błaszczyk (zm. 17.02.2017 r.)
ks. Jan Borowiec (zm. 3.05.2001 r.)
ks. Robert Branicki
br. Władysław Brzeziński (zm. 8.08.1992 r.)
ks. Tadeusz Buda
ks. Tomasz Bukowski
ks. Jerzy Ćwiklak
br. Bronisław Dobosiewicz (zm. 26.08.2020 r.)
ks. Jan Eluszkiewicz
ks. Stanisław Freicher
ks. Józef Garncarek (zm. 27.09.1984 r.)
ks. Paweł Gąsiorkiewicz (zm. 7.01.2004 r.)
ks. Jarosław Gralicki
ks. Andrzej Góral
ks. Franciszek Guzek (zm. 26.02.1995 r.)
ks. Stanisław Jarnuszewski (zm. 12.03.1999 r.)
ks. Piotr Jasek
ks. Józef Józefiak (zm. 9.06.1999 r.)
ks. Karol Knera (zm. 15.05.2002 r.)
br. Edmund Kunce (zm. 12.09.2023 r.)
ks. Edward Laszczak
ks. Andrzej Lipiński
ks. Alojzy Makówka (zm. 20.02.2023 r.)
ks. Mieczysław Malinowski
ks. Krzysztof Matuszewski
ks. Łukasz Mikołajczyk
ks. Eugeniusz Misiowiec (zm. 29.04.2015 r.)
ks. Krzysztof Miś
ks. Lucjan Naskręt
ks. Zbigniew Okulus
Ks. Krzysztof Owczarek
ks. Dominik Pankiewicz (zm. 9.01.1999 r.)
ks. Stanisław Pawlina (zm. 29.08.2022 r.)
ks. Jerzy Pawłowski
ks. Józef Pilich
ks. Paweł Placek
ks. Kazimierz Poręba
ks. Józef Pszczółka (zm. 24.07.2004 r.)
ks. Andrzej Rapsiewicz (zm. 23.03.2000 r.)
ks. Zygmunt Ryżko (zm. 23.05.2012 r.)
ks. Ryszard Siadul
ks. Zygmunt Skoniecki (zm. 28.12.2017 r.)
ks. Michał Szwemin
ks. Tadeusz Smardzewski
ks. Damian Stawicki
ks. Henryk Tosik (zm. 13.06.1974 r.)
ks. Antoni Wita
ks. Krzysztof Wojtynia
ks. Artur Wójtowicz